دیابت در کودکان یا به علت کمبود انسولین و یا به علت عدم عملکرد انسولین یا مقاومت به انسولین و در نتیجه ی بالا رفتن قند خون اتفاق می افتد.

دیابت نوع یک

دیابت ناشی از کمبود انسولین را دیابت نوع یک می گویند.
‌انسولین از سلولهای بتای پانکراس ترشح می شود که متاسفانه ایمنی بدن بر علیه سلولهای بتای پانکراس قیام کرده است. سلولهای بتای پانکراس تخریب می شوند و بیماران متاسفانه به دیابت مبتلا میشوند.

دیابت نوع دو

در دیابت نوع دو مقاومت به انسولین وجود دارد. در این صورت انسولین کارایی لازم را نخواهد داشت. علت این مقاومت بیشتر به دلیل چربی دور سلول است. در دیابت نوع دو بیماران معمولا چاق هستند که با تغییر در شیوه زندگی میتوان از آن پیشگیری یا درمان کرد.

در دیابت قند خون بالاست لذا قند آب را جذب میکند و بیمار دچار پر ادراری یا پرادراری پرنوشی می شود و چون هر گرم قند ۴ کالری انرژی دارد با دفع قند و کالری بیمار علایم پرخوری پیدا میکند‌.

درمان دیابت

درمان دیابت تیپ یک فعلا انسولین است. سلولهای بتای پانکراس تخریب شده است، بنابراین از داروها ی خوراکی که در واقع شلاق برای ترشح انسولین است باید خودداری کرد.

در دیابت تیپ دو ازداروهای خوراکی ترشح کننده انسولین مانند گلی بن کلامید و داروهایی که تولید قند را کاهش میدهند مثل مت فرمین استفاده می شود.
عوارض دیابت نوع دو به محض تشخیص ایجاد میشود و شامل درگیری کلیه و چشم است.
پس بیمار باید به محض تشخیص از نظر عوارض بررسی شود. ولی در دیابت نوع یک در زمان بلوغ و سالهای بعد از دیابت و حدود ۳ تا ۵ سال بعد از تشخیص، بیماران باید از نظر عوارض پیگیری شوند‌.